Extraatje

1 september 2011 - Ceres, Zuid-Afrika

 

1. Welke gelijkenis heb je ervaren in Zuid-Afrika?

2. Welk verschil heb je ervaren in Zuid-Afrika?
3. Wat is er je de laatste dagen opgevallen rondom het klimaat?
4. Wanneer je het meest pakkende, emotionele moment deze reis?

Lotte

Eigenlijk zijn er 2 heel pakkende momenten geweest. Eerst de verwelkoming in de kerk, waar heel de school aanwezig was. We zaten aan de zijkant van de kerk, hierdoor konden we een groot deel van de mensen pas zien toen we onszelf moesten voorstellen. Dat was toch wel even overweldigend. Maar ook het afscheid was wel emotioneel omdat we op een week tijd toch veel nieuwe vrienden hebben gemaakt.

Het grootste verschil dat ik gemerkt heb is dat de meesten leerlingen te voet naar school komen, ook woont iedereen veel dichter bij het school. Wat mij ook opviel is dat ze elkaar allemaal kennen. Op weg naar school was het heel de tijd: “ dat is de neef van … , Dat is de broer van…, dat is de tante van…”

Toch waren er ook nog veel dingen het zelfde, ze luisteren naar ongeveer de zelfde muziek. Ze spreken graag af met vrienden.

Rondom het klimaat viel me vooral op dat ze veel zorgvuldigere omgaan met water, druppelirrigatie. Maar met het afval is het tegenovergesteld dit sorteren ze niet, of toch veel minder dan bij ons.

Anneleen

 

Het meest pakkende moment is voor mij zonder twijfel de verwelkoming in de kerk, er werd muziek gemaakt en dansjes opgevoerd door groot en klein, iedereen zong zonder schaamte alle liedjes mee, wat voor een geweldig effect zorgde, we voelden ons direct welkom!

 

Wat opviel is dat er tijdens één les niet zoveel gedaan werd in vergelijking met ons, de les is ook maar 40 minuten dus voor men goed en wel begonnen is, gaat de bel alweer… De leerlingen komen ook midden in de les binnen zonder opmerkingen te krijgen van leerkrachten, bij ons is dat al direct een nota in de agenda waard…

Je merkt ook wel dat er verschil is tussen de omstandigheden thuis van de leerlingen. Er zijn kinderen die met honger naar school komen en daar eten krijgen, ook worden er uniforms gedragen om verschillen in kleding te voorkomen.

 

Wat ik niet verwacht had, is dat we op het vlak van hobby’s en vrije tijd ook heel wat gemeenschappelijk hadden, de eerste avond hebben we bijvoorbeeld al gezellig samen televisie gekeken. Ook is er iedere zaterdag een rugby-wedstrijd, wat bij ons dan eerder voetbal is.

 

Van sorteren hadden ze nog niet gehoord, al het afval ging in één zak. Zwerfvuil kwam je daarentegen niet snel tegen, de speelplaats en straten waren meestal proper.

 

 

Niels

 

Het meest pakkende moment voor mij is de verwelkoming van de Waveren skool in de kerk. Wij, 9 leerlingen en 5 begeleiders, kwamen in de kerk binnen waar 1400 zingende en dansende kinderen waren, werkelijk prachtig om te zien! Onze eerste dag was al direct meer dan geslaagd, dit beloofde veel voor de rest van onze week! Gewoonweg een kippenvel moment, om nooit te vergeten!

 

Want mij vooral opviel was dat de mensen zo vriendelijk en open waren naar ons toe. Altijd die vrolijke en lachende gezichten, ze lijken nooit stress te hebben. Kunnen wij nog iets van leren, niet? We werden allemaal al snel beschouwd als nieuwe vrienden en met héél veel liefde behandeld in onze gastgezin!

 

De vrijetijdsbesteding van de jongeren in Tulbagh was zeker te vergelijken met die van ons. Televisie kijken, sporten, uitgaan, afspreken met vrienden,… Het is dus niet dat ze daar een saai leventje leiden, in tegendeel elke avond konden we wel iets anders gaan doen!

 

Rond klimaat is me niet héél veel opgevallen. De meeste leerlingen gaan wel te voet naar school, maar dat zal niet vanuit klimaat overwegingen zijn. Als je op straat rondloopt zie je ook wel veel afval liggen!

 

Britt

Er zijn in Zuid-Afrika toch meer gelijkenissen naar voor gekomen dan ik op voorhand had verwacht. Afrika is niet wat wij als beeld in ons hoofd hebben. Dat zeiden de leerkrachten van de Waverenskool zelfs: ‘Hier lopen geen leeuwen door de straten he?’ En ja, zo is dat. Hier gaat het gewone leventje ook zijn gang. De school, de winkel, de bakker… De alledaagse dingen van bij ons zijn ook hier de alledaagse dingen.

 

Een groot verschil tussen de Zuid-Afrikaanse jongeren en de jongeren bij ons is dat wij allemaal onze tanden mooi op een rijtje willen hebben en hier laten de jongeren speciaal hun voortanden trekken omdat ze denken dat ze dan beter kunnen kussen. Dat zie ik bij ons nog niet gebeuren…

 

Rond klimaat hebben we hier gesproken met een Zuid-Afrikaan en ze hebben hier een goed systeem om energieverbruik te controleren. De gemeente houdt het energieverbruik in de gaten van de verschillende gebieden van de gemeente en wanneer er in een bepaald gebied teveel verbruikt wordt, verschijnt dit in de krant met de bedoeling dat de mensen in dit gebied zich aanpassen. Wanneer ze dit doen is het probleem dus opgelost en als ze dit niet doen worden zij gedurende een bepaalde tijd van het elektriciteitsnetwerk afgesloten. Efficiënt en duidelijk voor iedereen.

 

Het meest aangrijpende moment was voor mij toch wel in ons gastgezin. De oma en de mama van ons gastgezin waren zo lief voor ons. We kregen elke dag een knuffel en er werd super goed voor ons gezorgd. Ze hadden de laatste avond nog cadeautjes voor ons en zeiden dat ze hun nieuwe dochters zouden missen. Wat lief!

De confrontatie met onze eigen cultuur, afstandelijk en koeler, is hierdoor heel groot. Maar niet per se slecht…


Lien

Mijn ervaring vertelt me dat elke mens liefde zoekt en nieuwe vrienden wil maken. Of ze nu gekleurd, blank, klein of groot zijn het maakt niet uit. We willen allemaal gerespecteerd worden door onze medemens. Iedereen wil uiteindelijk dus hetzelfde. Daarom hebben we deze reis hier enorm veel mensen ontmoet en nieuwe vrienden gemaakt.



Langs de andere kant zijn er ook duidelijk verschillen. Hetgene wat me hier het meest opviel was dat de Zuid-Afrikaanse mensen enorm spontaan zijn. Het aankomst was hartverwarmend. De meesten Belgen zijn afstandelijk en willen eerst verkennen en nadien toenadering zoeken. De leerlingen van de Hoërskool denken daar duidelijk anders over. Ze wilden allemaal al wel eens wuiven, een babbeltje slaan of ons een ‘showke’ tonen. Geweldig gewoon, die spontaniteit!



Als klimaatambassadeur heb ik wel men oogjes opgehouden hoe ze hier omgaan met het klimaat. Ik heb ook bij enkele mensen geïnformeerd. En tot mijn spijt was ik toch wel een beetje teleurgesteld. In Zuid-Afrika sorteren ze niet. Ze gooien al het afval bij elkaar en dumpen dit in 1 grote put, die ze nadien weer sluiten… Nochtans behoort het klimaatsverandering toch bij het lessenpakket. De jongeren weten er wel wat over. Maar passen het niet toe.

Dit is misschien nog een werkpuntje voor onze scholenband?



In deze hele reis heb ik enorm veel emotionele momenten meegemaakt. Hetgeen wat me het meeste ontroerde was toch wel de liefde dat ik kreeg van mijn gastgezin. De laatste avond was er een feestje waar iedereen aanwezig was. De gastgezinnen, de leerkrachten en de Belgen natuurlijk. Mijn vader van het gastgezin vertelde me dat alle ouders naar hun kinderen aan het kijken waren terwijl ze dansten en plezier maakten. Hij was mij ondertussen ook in het oog aan het houden. Want ik was een eigen kind voor hem… Daar kreeg ik een warm gevoel bij!




Ruth

Zuid-Afrika was een hele mooie ervaring, die ik altijd zal meedragen met mij. Ik heb er veel uit geleerd en ik heb natuurlijk ook heel veel genoten. Het was geweldig om met een andere cultuur op te trekken, om er eens dichter bij te staan. Zo heb ik veel nieuwe mensen ontmoet in mijn gastgezin en op de school. Ik heb er veel nieuwe vrienden aan overgehouden waarmee ik hopelijk nog in contact kan blijven.

 

Wat me opviel was dat er ondanks die verschillende cultuur en gewoontes nog heel wat gelijkenissen tussen hun en ons zijn. De jongeren hebben dezelfde interesses; ze trekken op dezelfde manier in vriendengroepen met elkaar op, in het weekend gaan ze ook graag uit, ze hebben deels dezelfde muziekstijl…

 

Natuurlijk zijn er ook heel wat verschillen. Onder andere de andere eetgewoonte. Ook op school ging het er heel anders aan toe dan op onze school. De manier van lesgeven verschilde, de klassen bestond uit ongeveer 40 leerlingen, er was ook een betere band tussen de leerlingen en leerkrachten… Wat mijzelf ook nog opviel is dat de mensen daar veel warmer waren dan de mensen van onze cultuur. Je werd altijd heel gastvrij ontvangen, iedereen was zo vriendelijk en je merkte ook dat ze precies altijd blij waren want je zag de leerlingen er altijd met een lach rondlopen. Ze leven in een ander ritme, zonder stress. In het gastgezin heb ik ook wel verschillen opgemerkt, ze zijn veel sneller content dan ons en hebben al die luxe die gewoon zijn in België hebben niet noodzakelijk nodig.

 

Het klimaat in Zuid-Afrika is ook aan het veranderen. De seizoenen kloppen niet meer, er is veel minder regen dan gewoonlijk,… Niet iedereen is hiervan op de hoogte, en er wordt ook niet altijd evenveel aandacht aan besteed. De Zuid-Afrikaanse mensen gebruiken wel heel wat minder energie en water dan ons dit kan zijn omdat wij thuis in meer luxe leven. Niet iedereen daar heeft een auto dus ze doen veel te voet, terwijl wij eerder te gemakkelijk de auto nemen.

Sorteren van afval gebeurt er ook amper, slecht openbaar vervoer,…

 

Het meest aangrijpende moment is de aankomst en de afscheid op de school. Zeker onze verwelkoming was heel mooi. In de kerk zongen alle leerlingen van de Waverenschool liederen voor ons en werden er ook mooie woorden gezegd. Het afscheid was dan eerder wat moeilijker omdat we na die week al een hele sterke band hadden gevormd met onze vrienden van daar. Voorderest vond ik dat er in die week nog heel veel mooie momenten plaatsvonden; zo vond ik het geweldig dat iedereen elkaar hielp bij het oversteken van de waterval op het waterfall camp. Hoe ik in die week ontvangen werd in mijn gastgezin vond ik zelf ook best aangrijpend en een zeer mooi gebaar van deze mensen.

 

Bieke

Daar was het dan, eindelijk: Zuid-Afrika. Nadat de kriebels jaren geleden stukje bij beetje waren beginnen opkomen en door opzoeken, lezen en luisteren gegroeid waren tot onnegeerbare jeuk, was het hoog tijd dat ik mijn eigen voeten in Zuid-Afrikaanse bodem plantte. Toch probeerde ik ons avontuur aan te vangen met zo min mogelijk verwachtingen en een des te opener geest, om teleurstellingen te voorkomen. Maar die maatregel bleek overbodig, want we stonden aan het begin van wat zonder twijfel een ‘life time experience’ is geworden.

Bijna een volle dag op de vlieger doorbrengen, zou ik niet doen om bij het uitstappen een cultuur aan te treffen identiek aan de onze. Desondanks was het uiterst boeiend te ondervinden dat een heel aantal normen, waarden en gewoonten ook aan de andere kant van de wereld van toepassing zijn. Dinsdagmorgen stapten Quinten en ik de klas van biologie leerkracht Archie binnen om het IT-gebruik van de leerlingen op onze partnerschool te vergelijken met dat van ons. Conclusie? Het gros van de Zuid-Afrikaanse jongeren gaat net zo prat op hun blitse ‘cell phones’ als wij. Opmerkelijk dat hoe veel chique gsm’s er te vinden zijn in een gezin dat verder eerder basis leeft en gehuisvest is.

 

Als ik terug denk aan week één, die we doorbrachten in Tulbagh, en aan Zuid-Afrika in het algemeen, is hetgeen mij het meeste bijblijft boven alles de warmte van de mensen. Foto’s zullen daarvan al een tipje van de sluier oplichten, maar in feite is zoiets niet te vatten in beelden, noch in woorden, enkel in de ervaring van het zien met eigen ogen en beleven met je eigen hart. Op dat vlak, vind ik, kunnen wij Belgen vaak niet tippen aan de Afrikaan.

 

Jammer, maar helaas, ook het prachtige Zuid-Afrika blijft niet gespaard van de hedendaagse ecologische problematiek. Ik zou niet ontkennen dat het niet hun eigen verantwoordelijkheid is zorg te dragen voor natuur en klimaat, maar een kanttekening lijkt mij wel op zijn plaats. Als je namelijk eens een kijkje gaat nemen in de sloppenwijken blijken de dingen plots veel complexer te zijn dan ze op het eerste zicht leken. Ja, in de townships wordt afval verbrand. Ja, de sloten slibben er dicht van het plastic, maar als je niks hebt dan een golfplaten dak boven je hoofd en er nog niet uit bent hoe je ’s avonds je kroost van een maaltijd zal voorzien, zijn de klimatologische veranderingen dan geen luxeprobleem?

 

Tot slot was ons gevraagd het meest aangrijpende moment uit te kiezen: een moeilijk opgave, want ze waren talrijk. Als ik moet kiezen, zal ik zeggen dat de laatste ochtend in mijn gastgezin het bijzonderste was. Zo gauw ik was opgestaan en uit mijn kamer kwam, sloot mijn mama mij in haar armen en begon te huilen. Tino (grade 12 ‘leerder’) en zijn zusje Elvina volgden en het speet mij dat de week zo snel voorbij was gegaan. Ik ben mijn hele gastfamilie en mijn nieuwe vrienden geweldig dankbaar ‘and I hope to see them all again soon’.

Quinten

Na al dat harde werk om geld in te zamelen en het lange wachten tot de dag van de vertrekdatum, zijn we uiteindelijk in Zuid-Afrika beland. Toen we voor de eerste keer de school zagen moesten we eerst naar de kerk toe voor een welkomstceremonie. Bij het binnenkomen zagen we de hele school al dansend en zingend werden we begroet door meer dan 1400 mensen. Dat was samen met het afscheid nemen het meest pakkende moment.

 

Toch hebben we veel verschillen gevonden in vergelijking met ons Westers leven. Zo werd water en voedsel nooit weggegooid, maar gegeven aan de leerlingen die het thuis niet zo gemakkelijk hebben. Wat ons ook is opgevallen is dat er echt heel erg veel afval ligt niet alleen in de Townships, maar ook op straat. Van afval scheiden bleek ook niet iedereen van op de hoogte zijn gebracht. Ook kunnen de Zuid-Afrikaanse mensen niet goed de tijd in de gaten houden en komen dus daardoor te laat, hetzelfde geldt voor de schooluren. Geen enkele les duurt even lang, men weet dus nooit exact hoelang elke les gaat duren. Helaas komen tienerzwangerschappen daar regelmatig voor, door het niet gebruiken van condooms die ze gratis bij het ziekenhuis kunnen ophalen.

 

Buiten deze verschillen waren er toch ook een paar gelijkenissen bij ons opgevallen. Zo wil iedereen de mooiste gsm hebben die er is, houden ze van dezelfde soort muziek als bij ons en ze houden van veel eten en snoepen.

Tijdens het rondreizen hebben we ook heel veel aspecten gezien die met het klimaat te maken hebben. Zo heeft men tuinslangen aangelegd met kleine gaatjes erin om zo alleen bij het plantje zelf water te gieten in plaats van overal. Maar er waren ook veel negatieve aspecten te zien zoals het afval wat overal ligt, het stinkt, trekt ongedierte aan en is slecht voor de natuur. Ook was er weinig voorziening van groene energie.

 

Fenneke

 

De gelijkenis die mij het meeste opviel, was wat wij en zij in hun vrije tijd doen. In het weekend spreken ze af met vrienden en gaan ze uit, wat wij ook met hen gedaan hebben. Ook hebben zij vaste vrienden op school, de mensen met wie ze dan afspreken en uitgaan.

Ze amuseren zich dus met vrienden, zowel op school, als buiten de school.

Het was niet zo moeilijk om ons aan te passen aan de normale dagdagelijkse dingen. Toch moesten we nadenken bij de kleine dingetjes. Zoals het bidden aan tafel, wat voor ons al lang geen gewoonte meer is, moest daar nog elke maaltijd. Ook de school, die maar tot één uur duurde, zouden de leerlingen van België fantastisch vinden.

Zoals we in het watervalkamp merkten, word er veel aandacht besteed aan het gebrek aan water. We moesten de indringersboompjes van de vallei omhakken. Aan water dachten ze dan wel meer dan aan recycleren, waar ik toch weinig van merkte.

Ik denk dat het meest ontroerende momenten wel voor de meesten hetzelfde waren. De aankomst en het vertrek van de school in Tulbagh. De aankomst omdat iedereen er echt aanwezig was voor ons en omdat het ons gewoon overdonderde, super onverwachts! Het vertrek omdat we afscheid moesten nemen met het idee dat we veel van deze mensen nooit meer zullen zien. En hoewel we er (maar) een week waren, kenden we hen precies al veel langer!

Kortom, een ervaring om nooit te vergeten.

4 Reacties

  1. Linda en Myrthe (tante van Niels):
    2 september 2011
    Dat is nog eens ervaringsgericht leren vind ik ! :-))
  2. Daniel:
    3 september 2011
    Bly om te hoor julle is veilig tuis goeie vlug gehad.Dankie vi wonderlike tyd met ons leerkragte leerders en gasfamilies in Tulbagh. Sterkte aan almal vi nuwe skooljaar
  3. Wendy (ma van Bieke):
    3 september 2011
    aan Daniel & alle leerkragte, leerders en gasfamilies : heel erg bedankt dat jullie onze kinderen zo geweldig hebben opgevangen ! De reis heeft een diepe indruk nagelaten en ik denk dat jullie ons Bieke alvast nog wel eens zullen terugzien ;-)
    Baie dankie & drukkies =))
  4. gwen lemey:
    14 september 2011
    Jullie individuele 'extraatjes' zijn inderdaad een mooie weergave van gebeurtenissen, ervaringen, overpeinzingen,... Fijn te lezen!