Zaterdag 23 augustus

Zaterdag, waarschijnlijk de zwaarste dag van onze vakantie. We stonden vroeg op, vol goede moed. Als we op tijd vertrokken in de Big Blue Backpackers in Kaapstad mochten we echter nog even toeristische winkeltjes gaan bekijken. Zo gezegd, zo gedaan : Essen vertrok naar de toeristische winkeltjes. De boys scheidden zich van de girls en nog geen half uurtje later kwamen we onze eerste bekende tegen nl. Siya. Hij ging met ons mee naar Robbeneiland, en was op weg naar de aanlegplaats van de boot, hier zag hij de boys ronddwalen in het grote, mooie shoppingcenter van Waterfront. We namen Siya mee naar de koffiebar, waar we rustig de tijd namen om een koffietje, vruchtenshake of cappuccinootje te drinken. Ochtend goed begonnen.

Om 11u namen we de boot richting Robbeneiland. We verzamelden waar de boot aanmeerde en net voor we richting tickets wouden stappen kwamen onze goede vrienden van Tulbagh aan. Het was super leuk om hen weer te zien, en de vrolijke gezichten verrijkten Kaapstad. Thandeka begon al briefjes uit te delen voor als we haar zouden missen. Later volgde ook nog anderen haar voorbeeld.

De eerste tegenslag begon toen de boot kapot was en we op een veel kleinere ( en vooral ook tragere) boot moesten. De normale reistijd van 45 minuten werd onmiddellijk verlengd met een kwartier. Al bij al was het een zeer leuke tijd op de boot, bijpraten met onze vrienden uit Tulbagh.
De tweede tegenslag : de gids op de bus. De gids op de bus vertelde heel eentonig. Hierdoor kregen Okuhle, Thandeka  ( maar ook enkele Zuid-Afrikaanse leerkrachten) het zeer moeilijk om te luisteren naar de uitleg van de gids. Derde tegenslag : een boeiende rondleiding in de gevangenis zelf eindigde al rap op een paar stops met bankjes met eindeloze verhalen. Interessant maar…

Na de terugtocht in onze trage boot, splitsten onze wegen. De Zuid-Afrikanen veroverden de toeristische kant van Kaapstad nl. Waterfront, terwijl de mensen van Sint-Jozef de traditionele Greenmarket square gingen bezoeken. Hier werden vele souvenirs gekocht en werden onze tasjes rijkelijk gevuld met metaal-, hout- en aardewerk.

Na een heuse shopervaring kwamen we weer samen in het Casino. Op de een of andere manier worden Zuid-Afrikanen aangetrokken tot deze grote plaats. Hier gingen we ijsschaatsen. Het bleek dat enkele Zuid-Afrikanen niet zo’n gevoel voor evenwicht hadden. Arno en Thandeka belandden al snel in de ziekenboeg en als reactie hierop wou Mrs. Michaels dat alle Zuid-Afrikanen van het ijs moesten. Maar enkele Zuid-Afrikanen konden het tegendeel bewijzen door te laten zien dat ze wel konden schaatsen. Het was een leuke avondactiviteit, en waarschijnlijk ook de eerste activiteit die de Belgen beter konden dan de Zuid-Afrikanen.

Om de avond af te sluiten gingen we dineren in de Spur. Lekker eten : hamburgers, steak… na het eten werd op een keer heel het restaurant op stelten gezet. Alle bedienden in een rij & ‘Follow the leader…’. Iedereen deed mee en het was een groot feest.

Het afscheid was iets minder leuk. Er vloeiden veel tranen maar iedereen heeft een goed gevoel gehad aan hun gastfamilie. Leuke week, leuke mensen, leuke reis.