Zaterdag 16 augustus

Zaterdag 16 augustus.

De wekkers gingen alweer vroeg af: 6:50u. Dit viel niet voor iedereen even goed mee, na de vermoeiende busrit van de vorige dag. In elk vakantiehuisje werd er door de ‘bewoners’ zelf gekookt, eitjes, boterhammetjes, champignonnetjes en kopjes koffie of thee. In sommige huisjes was het al snel duidelijk dat de Zuid-Afrikanen niet echt van koken en afwassen hielden, dus namen de Belgen deze taak op zich. Er waren natuurlijk ook uitzonderingen, want in het huisje van Sien stond het ontbijt al op tafel voor de Belgen. Vandaag stond er iets avontuurlijks op de planning: we trotseerden de Cango Caves zoals echte speleologen. Eerst kregen we van de gids wat uitleg over de holbewoners en de stalagmieten en stalactieten. Daarna begon onze tocht door de tunnels. In de ene hadden we al wat meer plaats dan de andere, dus moesten we kruipen, bukken en klimmen om door de tunneltjes te geraken. Best spannend! Hoe dieper we de grot binnen gingen, hoe minder zuurstof er was en hoe benauwder het dus werd. Door de benauwdheid sloeg de hoofdpijn en misselijkheid toe bij één van onze leerlingen, dus gingen ze zonder Stéphanie de laatste tunnel door. Als groep hielpen we elkaar en zorgden ervoor dat diegene die het heel eng vonden hun angsten toch overwonnen (pluim voor Elissa, Joke, Danique en Kaat). Daarna vertrokken we naar een ‘vakantieboerderij’ waar we struisvogel konden eten en op kamelen mochten rijden. Daarna hadden we twee uur vrije tijd. De jongens deden met z’n allen een gocartrace terwijl de meisjes lekker lagen te zonnen. In de avond hadden we weer wat vrije tijd. We keken buiten naar de sterren en maakte er een gezellige avond van, want het was onze laatste avond met onze gastleerlingen. Iedereen genoot er enorm van. Sommigen gingen laat naar bed, terwijl de verstandigere leerlingen op tijd gingen slapen, want we moesten er zondag weer vroeg uit. Voor Stéphanie hield de tegenslag nog niet op, want toen ze wou gaan slapen, merkte ze dat ze buitengesloten was door haar huisgenoten. Pas nadat ze een tak door de raam had weten te  gooien, werd Maxime wakker en was de redding nabij.